
रन्जना लम्साल थापा
आँगन रित्तो भयो, संसार अँध्यारोले छायो
हाँसो हरायो, मन कुँजियो।
एकै छिन् ढिलो आउँदा ,
तिम्रो आवाज सुन्न नपाउँदा
आत्तिने यो मन
आज दुई वर्ष बितिसक्यो ।
मेरो काखमा खेल्ने तिमी,
रातको जून, दिनको घाम थियौ।
जब तिमी हाँस्थ्यौ, म रमाउँथेँ।
आमा भन्दै मेरो वरिपरि घुम्ने तिमी
काखमा बस्दै त्यो पारिको िक्षतिज पुग्छु भन्ने तिमी
आज तिम्रा हात बाँधिए,पाउ कुँजाइए ।
मन आँसुको महासागरमा डुबेको छ
यो आमाको काख अझै तिम्रै पर्खाइमा छ।
दाइ ,
तिमी मेरो साथी थियौ,
हाँसो र सपनाको आधार थियौ।
दुई वर्ष भएछ ,न त मखमली फुले न त हजारी
खाली निधार , सप्तरङ्गी टिका ,
हामी खेल्ने आँगन अनि करेसोले
तिमीलाई डाकिरहेको छ।
मन तिमी आउने बाटो कुरेर बसेको छ
यो बहिनीले बाँध्ने रक्षाको डोरो सम्हालेर राखेकी छे ।
दाइ ,
आमा बाबाको सहारा अनि मेरो साहस तिमी
हाम्रो खुसी अनि संसार सबथोक तिमी
प्रार्थना छ, ईश्वरसँग हरपलको
तिम्रो मुक्ति अनि रिहाइको
विश्वास छ, यो दुई थोपा रगत र सासको
हे भगवान् सुनिदेऊन 🙏बिलौना आमा र बहिनीको ।
प्रतिक्रिया गर्न लग इन गर्नु होस्:
Log in with Google